Ozdobne sowy wykonane techniką makramy

Makrama – Znana od starożytności sztuka wiązania sznurków, bez użycia igieł, drutów lub szydełka.

Technika wiązania przedostała się do Europy ze starożytnej Asyrii i Babilonii. W średniowieczu stosowano ją głównie do ozdoby królewskich szat, w późniejszych wiekach wykonywano również pokrycia na łoża, sofy, fotele. Technika ponownie zyskała popularność w latach 70 XX. wieku.

Stosując ją można wyplatać wiele rzeczy poczynając od kwietników, poprzez naszyjniki, makaty ścienne, kończąc na torebkach i plecakach. Do wyrobu przedmiotów za pomocą technik makramy można używać nici lnianych, konopnych, jedwabnych, sizalu i innych.

Bransoletki „meksykanki”, zwane też „bransoletkami przyjaźni”, są przykładem zastosowania podstawowych węzłów makramy do tworzenia biżuterii z muliny.

Podstawowe węzły używane w makramie


W tym artykule użyto materiału z artykułu Wikipedii Makrama, który jest wydawany w ramach Creative Commons Attribution-Share-Alike License 3.0.